Σκηνοθεσία: Richard Linklater
Σενάριο: Richard Linklater
Πρωταγωνιστές: Ethan Hawke, Trevor Jack Brooks, Lorelei Linklater
Χώρα Παραγωγής: ΗΠΑ
Χρονολογία Παραγωγής: 2001
Το waking life είναι η εξύμνηση μιας σειράς προικισμένων, ευφυών χαρακτήρων, οι οποίοι ψάχνουν το νόημα της ύπαρξής τους και δεν έχουν απαντήσεις.Μόνο αυτοί που δεν έχουν τις απαντήσεις ρωτούν λογικές ερωτήσεις.
Η ταινία είναι σαν ένα κρύο ντουζ από φρέσκες και σαφείς ιδέες. Μας κάνει να αισθανόμαστε καθαρμένοι από την πλήξη, την αδιαφορία, τη ματαιότητα και την απονεκρωτική τυραννία του κόσμου. Οι χαρακτήρες περιφέρονται παθιασμένα, συζητώντας ιδέες, θεωρίες, απότερους σκοπούς. Η ταινία είναι τόσο συναρπαστική ως προς το στυλ και τα γραφικά όσο είναι και ως προς τις ιδέες, όλα αυτά μάλιστα συμπλέκονται. Ο Richard Linklater και οι συνεργάτες του έχουν τραβήξει μια σειρά από συζητήσεις, διαφωνίες, αλαζονικά παραληρήματα, μονόλογους και εικασίες και στη συνέχεια έφτιαξαν την animated ταινία ακολουθώντας μια νέα διαδικασία που δημιουργεί μια εκθαμβωτική, παλλόμενη ζωή στην οθόνη: αυτή η ταινία μοιάζει ζωντανή, φαίνεται να δονείται από την αναγκαιότητα και τον ενθουσιασμό.
Το waking life είναι περίεργα ρεαλιστικό. Το πιο δύσκολο για αυτόν που φτιάχνει τους animated χαρακτήρες είναι να αιχμαλωτίσει μια αυθόρμητη κίνηση που εκφράζει την προσωπικότητα. Χρησιμοποιώντας αληθινούς ηθοποιούς το waking life αιχμαλωτίζει μικρές στιγμές πραγματικής ζωής: μια ηθοποιός που αφήνει κάτω το τσιγάρο της, μια καθυστερημένη αντίδραση, κάποιος που ακούει ενώ είναι ανυπόμονος θέλωντας να μιλήσει ξανά, ένας τύπος που χαμογελάει σα να θέλει να πει "δε χαμογελάω στ' αλήθεια". Οι διάλογοι έχουν τη χροιά των συζητήσεων της καθημερινής ζωής, ίσως επειδή οι ηθοποιοί αφέθηκαν να εκφραστούν με το δικό τους τρόπο: δεν είναι καθόλου αισθητή η ύπαρξη σεναρίου, αλλά περισσότερο η αίσθηση της υποκλοπής του λόγου.
Ο ήρωας της ταινίας, στον οποίο δεν έχει δοθεί όνομα, ενσαρκώνεται από τον Wiley Wiggins. Είναι ένας νέος άντρας, ο οποίος έχει επιστρέψει στην πόλη που κάποτε, χρόνια πριν, το παιδικό παιχνίδι ενός φίλου του είχε ξεδιπλωθεί δείχνοντάς του τις λέξεις "το πεπρωμένο είναι το όνειρο". Νιώθει πως βρίσκεται σε ένα όνειρο και παρόλο που ξέρει πως είναι όνειρο δεν μπορεί να ξυπνήσει. Περιπλανιέται από το ένα πρόσωπο και μέρος στο άλλο. Έρχεται αντιμέτωπος με θεωρίες, πεποιθήσεις, τη λογική, την τρέλα. Οι άνθρωποι προσπαθούν να του εξηγήσουν τι πιστεύουν, αλλά αυτός είναι απόλυτα μπερδεμένος μέχρι που καταφέρνει τελικά να δει πως η απάντηση είναι η ίδια η περιέγεια. Το να μην έχεις την απάντηση είναι αναμενόμενο. Το να μη ρωτάς ερωτήσεις είναι ένα έγκλημα απέναντι στην ίδια σου τη νόηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου