Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2018

Κυριακή 25/11 στις 20:00 - Suburbicon

Suburbicon
Σκηνοθεσία: George Clooney
 Έτος: 2017
Διάρκεια: 95'

Σε βιτριολική σάτιρα πάνω στην αμερικανική κοινωνική, ηθική και πολιτική πραγματικότητα μετατρέπει ο Τζορτζ Κλούνεϊ σενάριο των αδελφών Κοέν.





Το φιλμ καλωσορίζει στο Suburbicon, ένα ηλιόλουστο προάστιο, πρότυπο πραγμάτωσης του αμερικανικού ονείρου, έτος 1959. Μέρος ήσυχο, σύγχρονο, πλούσιο σε ανέσεις και γεμάτο καλοσυνάτους κατοίκους. Τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που η οικογένεια αφροαμερικανών Mayers θα έρθει να μείνει δίπλα τους, οδηγώντας τους ρατσιστές λευκούς στο να δείξουν πού ακριβώς έχουν γραμμένη την περίφημη φυλετική ενσωμάτωση, την οποία με κόπο και αίμα διεκδικεί το κίνημα για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα των μαύρων.  
Ταυτόχρονα,αν και η οικογένεια Λοντζ είναι εκ των ακρογωνιαίων λίθων στην κοινότητα Suburbicon, η ζωή της ανατρέπεται ξαφνικά, όταν μια επίθεση που δέχεται από αγνώστους στο σπίτι τους επιφέρει τον τραγικό θάνατο της μητέρας του μικρού Νίκι.
  • Δράστες υποκριτές, αξιοθρήνητοι χαρακτήρες, άπληστοι και ηλίθιοι, στο αδιέξοδο που επιφυλάσσει για αυτούς το κυνήγι του αμερικανικού ονείρου.
  • Σενάριο βασισμένο σε αληθινά γεγονότα ρατσιστικών ταραχών στο Λεβιτάουν της Πενσιλβάνια το 1957
  • Διαπιστώσεις για το μέγεθος της υποκρισίας, του ρατσισμού και της πατριαρχίας (ενδεικτικές οι σκηνές με τον ανδροκρατούμενο όχλο) που χαρακτηρίζει την αμερικανική κοινωνία, ξεκινώντας από το άτομο, περνώντας στην μεταπολεμική πυρηνική οικογένεια και φτάνοντας ως το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.

Το Suburbicon σκιαγραφεί το νόμιμο παρακράτος που δημιουργήθηκε αμέσως μετά τον Πόλεμο, με τα προάστια που ξεφύτρωσαν σαν δηλητηριώδη μανιτάρια & ισοπέδωσαν τη μεσαία τάξη, αφού στην κοιλιά τους έβραζαν οι κοινωνικές διακρίσεις & από τα σπλάχνα τους εξερράγησαν οι διαφορές. Άσχετα αν οι ιστορικές συμπλοκές πραγματοποιήθηκαν στα μητροπολιτικά κέντρα


Surbubicon 1959,
Charlottesville 2017,
Γλάδστωνος 2018,
δεν απέχουν  δα



Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2018

Κυριακή 11/11 στις 20:00 - Η μορφή του νερού

Η μορφή του νερού 
Σκηνοθεσία: Guillermo del Toro
 Έτος: 2017
Διάρκεια: 120' 

Η ευλογημένη ατέλεια, η πιθανότητα να αποτυχαίνεις και να ζεις! 

Αρχή δεκαετίας ’60, ψυχρός πόλεμος, αμφίβιο ανθρωποσαυροειδές ον -που ιθαγενείς της Λατινικής Αμερικής λάτρευαν ως Θεό- έχει απαχθεί από την κυβέρνηση των ΗΠΑ για μυστικά πειράματα σε ειδικό εργαστήριο στη Βαλτιμόρη, μια μουγκή καθαρίστρια στο εργαστήριο το βλέπει φυλακισμένο, μια ασυνήθιστη αγάπη θα γεννηθεί. Ο Θεός της κανονικότητας, του αμερικάνικου ονείρου, της μάτσο τελειότητας μοιάζει περισσότερο από όλα με έναν λευκό στρέιτ άντρα, δυναμικό, ψηλό, clean cut, μοιάζει με άνθρωπο της θετικής σκέψης και της επίτευξης των αποτελεσμάτων, μοιάζει με τον ιδανικό Αμερικάνο. 


Από το "δημιουργηθήκαμε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Κυρίου" ως τη μορφή του αμφίβιου όντος, ο εξάρχων των πειραμάτων βλέπει αποκλίσεις από Αφροαμερικανούς, γκέι, ανάπηρους, σοβιετικούς, φαλακρούς κλπ ενδιάμεσα. Αλλά η διαφορετικότητα είναι ευλογία & είναι παντού & αν δεν παράξεις, θα πεταχτείς κι ο ίδιος στο βάθρο της ιεραρχίας των μη "κανονικών". Με αυτή την έννοια η «Μορφή του Νερού» είναι και μια θεολογική ταινία: Πώς? Αντιδιαστέλλοντας στο Θεό της ευγονικής τελειότητας και της κανονικοποίησης το Θεό όλων των αποκλίσεων από την τελειότητα. Και κλείνοντας το φιλμ αφήνει να διατρέχουν οι στίχοι του σούφι Χακίμ Σανάι - μυστικιστικής ποίησης - τόσο ακριβείς στο παραμυθένιο περίγραμμα

"Unable to perceive the shape of You, 
I find You all around me. 
Your presence fills my eyes with Your love, 
It humbles my heart, For You are everywhere”.  

"Μην μπορώντας να συλλάβω τη μορφή σου,
σε βρίσκω παντού γύρω μου.
Η παρουσία σου γεμίζει τα μάτια μου με την αγάπη Σου.
Η καρδιά μου σφίγγεται, γιατί είσαι παντού."