Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

Κυριακή 30 Νοεμβρίου στις 8.00 μ.μ.: Ο ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΓΑΜΟΣ


Κυριακή 30 Νοεμβρίου στις 8.00 μ.μ.

Ο ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΓΑΜΟΣ NUNTA MUTA / SILENT WEDDING του Horatiu Malaele


Παίζουν: Meda Victor, Alexandru Potocean, Valentin Teodosiu

Μουσική: Alexandru Andries

Ρουμανία, Λουξεμβούργο, 2008, 87΄, κωμωδία, δράμα


Ένα ζευγάρι ετοιμάζεται να παντρευτεί. Όλο το χωριό συμμετέχει στις προετοιμασίες για το μεγάλο γλέντι, στο οποίο είναι όλοι καλεσμένοι. Ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά τους μια πομπή οχημάτων του ρωσικού στρατού που τους ανακοινώνει πως ο Στάλιν πέθανε. Κηρύσσεται εθνικό πένθος και ο επικεφαλής του στρατιωτικού αποσπάσματος τους απαγορεύει να γλεντήσουν. Αυτοί όμως αποφασίζουν ότι τίποτα δε θα διακόψει τη χαρά τους και αποφασίζουν να γιορτάσουν το γάμο στα μουγκά. Το όλο χρονικό μας αποκαλύπτεται ως ένα μεγάλο φλας μπακ, καθώς ένα κινηματογραφικό συνεργείο, δεκαετίες αργότερα, επιχειρεί μια ιστορική διερεύνηση του τι συνέβη σ’ αυτό το χωριό.

Πολιτική σάτιρα, ηθογραφία, μαγικός ρεαλισμός, βουβό σινεμά και κωμωδία, θυμίζοντας το ανατρεπτικό χιούμορ του Κουστουρίτσα και τον κυνισμό του Μιχάλκοφ, ο Σιωπηλός Γάμος είναι μια ταινία, μοντέρνα και “παλιομοδίτικη”, κωμική και δραματική με θέμα τον τραγικό, ανώνυμο άνθρωπο της ιστορίας. Μπορούμε να τη δούμε σαν μια διαχρονική καταγγελία ενάντια σε κάθε είδους προπαγάνδα, εκείνων που δε σέβονται την ατομική και συλλογική συνείδηση ενός λαού.

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

Κυριακή 23/11: ''Με λένε Ερνέστο'' στις 20:00


Με λένε Ερνέστο (Infancia clandestina)

Μια ταινία του Αργεντίνου σκηνοθέτη Benjamín Ávila με τους: Natalia Oreiro, Ernesto Alterio, César Troncoso, Cristina Banegas, Teo Gutiérrez Moreno/ Έγχρωμη/ 110΄/ Παραγωγή: Αργεντινή, Ισπανία, Βραζιλία (2012).

Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο δωδεκάχρονος Χουάν (πήρε το όνομά του από τον Περόν) που επιστρέφει το 1979 με τους γονείς του, Κριστίνα και Οράτσιο, από την Κούβα. Η οικογένεια είχε αυτοεξοριστεί όταν ο δικτάτορας της Αργεντινής Χόρχε Βιντέλα, ο οποίος συνέδεσε το όνομά του με μια από τις πιο αιματηρές χούντες στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής, κατέλαβε την εξουσία, μετά το θάνατο του προέδρου Περόν, το 1976. Η επιστροφή στην Αργεντινή για τους ΄΄Μοντενερος΄΄ σηματοδοτεί τη συνέχιση του αγώνα με όλα τα μέσα ενάντια στη χούντα του στρατηγού Βιντέλα. Το πέρασμα στην παρανομία σημαίνει για το δωδεκάχρονο αγόρι πλήρη αλλαγή ταυτότητας, με άλλο όνομα, άλλη ημερομηνία γέννησης, μια καινούργια ζωή. Προσπαθώντας να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα και να καταλάβει την πολιτική κατάσταση, κρυφακούει τις συναντήσεις των γονιών και του θείου του με συντρόφους, καθώς περνούν λαθραία όπλα και αποχαιρετούν όσους συναγωνιστές σκοτώνονται στον αγώνα. Παράλληλα με την ένταση και την αγωνία που ζει ο Χουάν/Ερνέστο ερωτεύεται στο σχολείο την αδερφή του συμμαθητή του Μαρία και θέλει να φύγει μαζί της μακριά. 
Οι εντάσεις της διπλής ζωής του παιδιού, η λεπτομερής αποτύπωση των αντιθετικών συναισθημάτων, η τρυφερότητα της παιδικής ηλικίας και η απότομη ενηλικίωση, οδηγούν στην κορύφωση της ταινίας, λίγο πριν το τέλος και την καθιστούν εξαιρετικά υποβλητική και μαγική.

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Κυριακή 16/11: Φράουλες και αίμα στις 20:00



Έγχρωμη αμερικάνικη, 109΄, 1970, του Stuart Hagmann με τους Bruce Davison, Kim Darby, Bud Cort, Murray MacLeod, Tom Foral. Επιπλέον συντελεστές: Ian Freebairn-Smith, Buffy Sainte-Marie, Neil Young
       
 “Πολλοί ρωτούν ποιοι είμαστε και μερικοί νομίζουν κιόλας πως το ξέρουν. Είμαστε, λέει, ένα μάτσο μυξιάρικα που δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Είναι δύσκολο να πω τι ακριβώς είμαστε. Αλλά δεν έχουμε μύξες. Εκείνο που έχουμε είναι φόβος κι ελπίδα. Ή μεταπτώσεις, καθώς λένε...”. Απόσπασμα από το βιβλίο-ντοκουμέντο του 19χρονου τότε Αμερικανού φοιτητή καταληψία James S. Kunen “Φράουλες και αίμα” (The Strawberry Statement, 1969).
       
 H ταινία “Φράουλες και αίμα”, βασισμένη στα γεγονότα, θα θυμίζει για πάντα το Berkley. Κλασσική ταινία της αντικουλτούρας της γενιάς του ’60, βασισμένη στο βιβλίο του φοιτητή James Simon Kunen, στο οποίο περιγράφει τις εμπειρίες του ως φοιτητής από τα πραγματικά γεγονότα της εξέγερσης των φοιτητών την περίοδο 1966-’68 στο Πανεπιστήμιο της Columbia στη Νέα Υόρκη. Έμφαση δίνεται στα γεγονότα του Απριλίου 1968 όταν διαμαρτυρόμενοι φοιτητές κατέλαβαν το πανεπιστήμιο, εκφράζοντας την ολοκληρωτική απόρριψη του ιμπεριαλισμού των HΠA μαζί με την εναντίωσή τους για όλα τα μείζονα κοινωνικά ζητήματα που καθόρισαν τη δεκαετία του ’60. Παλεύουν ενάντια στην υποστήριξη της πρυτανείας στον πόλεμο του Βιετνάμ, στα κέντρα κατάταξης στο στρατό που λειτουργούν στο εσωτερικό του πανεπιστημίου και στις φυλετικές διακρίσεις, ενώ κύριο πεδίο δράσης τους γίνεται ο αγώνας ενάντια στο σύστημα και το ρόλο της εκπαίδευσης. H αναταραχή διαρκεί δύο μήνες και διαλύεται βίαια από την αστυνομία και την εθνοφυλακή. Το 1968 το πανεπιστήμιο του Berkley στο Σαν Φρανσίσκο γιορτάζει τα 100 χρόνια του. Το Μάη, έπειτα από πορεία συμπαράστασης στους γάλλους φοιτητές, καταλαμβάνεται με αντιρατσιστικά και αντιπολεμικά αιτήματα. Στην κατάληψη συμμετέχουν ο «Σύνδεσμος για τη σεξουαλική ελευθερία» και στελέχη της οργάνωσης των μαύρων “Black Power”. Στις 15 Mαΐου οι φοιτητές συγκρούονται με την αστυνομία, που πυροβολεί εναντίον του άοπλου πλήθους. Τραυματίζονται 100 περίπου καταληψίες.
       Ο Φιλανδός Stuart Hagmann δουλεύει με ερασιτέχνες ηθοποιούς, παρεμβάλλει μουσικά ιντερλούδια, αφηγείται, σαν να μιλά για την πιο γνωστή και αυτονόητη κι όμως την πιο σοβαρή ιστορία του κόσμου. Θα μείνει αξέχαστη η τελευταία σκηνή με τους φοιτητές να τραγουδάνε το “Give peace a chance”, καθισμένοι στο γυμναστήριο και τους μπάτσους να τους τραβολογάνε. Η ταινία είναι παραγωγή του 1970, περίοδο της χούντας στην Ελλάδα. Πρόλαβε και προβλήθηκε 3 μέρες πριν την πάρουν είδηση και την απαγορέψουν!! Τραγούδια γνωστών καλλιτεχνών της δεκαετίας του ’60 (John Lennon, Crosby, Stills, Nash & Young, Buffy Sainte-Marie, Thunderclap Newman, Richard Strauss, Neil Young, Ian Freebairn-Smith) ακούγονται καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας. Ο τίτλος της ταινίας και του βιβλίου προέρχεται από την απαξιωτική δήλωση ενός εκ των ακαδημαϊκών του Columbia, του καθηγητή πολιτικής φιλοσοφίας Herbert L. Deane, σχετικά με τις απόψεις των φοιτητών για τη γενικότερη πολιτική του πανεπιστημίου: “Δε με ενδιαφέρουν περισσότερο από το αν τους αρέσουν ή όχι οι φράουλες!”, ανακοίνωσε σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο.

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

Kυριακή 9/11: Tlatelolco στις 20:00



"...Η αναταραχή πυροδοτήθηκε το καλοκαίρι του 1968, εξαιτίας της βίαιης επέμβασης των δυνάμεων ασφαλείας στους χώρους του πανεπιστημίου. H ένταση κλιμακώθηκε προς το τέλος του καλοκαιριού και το Σεπτέμβριο μέσα από μεγάλες διαδηλώσεις. Τα αιτήματα των διαδηλωτών διευρύνθηκαν από την αρχική καταδίκη της κρατικής βίας σε μια σειρά αιτημάτων που αφορούσαν την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, τα χαρακτηριστικά του πολιτικού συστήματος, αλλά και την εναντίωση στην προσπάθεια της κυβέρνησης να αναδείξει μέσω των ολυμπιακών αγώνων μια εικόνα για το Μεξικό, η οποία δεν ανταποκρινόταν στην πραγματική κατάσταση της χώρας. Πραγματικά, οι συνεχιζόμενες διαδηλώσεις λίγες μόνο εβδομάδες πριν την έναρξη των Αγώνων (5-27 Οκτωβρίου), δηλαδή παρουσία πολυάριθμων δημοσιογράφων, φαίνονταν να μεταδίδουν μια διαφορετική εικόνα για το Μεξικό από εκείνη που επιθυμούσε η κυβέρνηση.

Ο τερματισμός των διαδηλώσεων "επιτεύχθηκε" στις 2 Οκτωβρίου, τρεις μόνο ημέρες πριν την έναρξη των Αγώνων, με την ένοπλη επέμβαση των δυνάμεων ασφαλείας για τη διάλυση της διαδήλωσης εκείνης της ημέρας. Επρόκειτο για επιχείρηση στην οποία χρησιμοποιήθηκαν ακόμη και ελικόπτερα. Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 300 διαδηλωτές έχασαν τη ζωή τους, εκατοντάδες τραυματίστηκαν και αρκετές χιλιάδες συνελήφθησαν. Η σφαγή στην πλατεία των Τριών Πολιτισμών ή η σφαγή στην Tlatelolco, όπως έμεινε γνωστό το περιστατικό αυτό, διήρκεσε τέσσερις περίπου ώρες. Η βιαιότητα της επέμβασης, μάρτυρας της οποίας υπήρξε η πλειονότητα των απεσταλμένων Τύπου στην πόλη του Μεξικού στιγμάτισε τους Αγώνες και τη μεξικανική κυβέρνηση. Μάλιστα, σε έκτακτη σύνοδο της ΔΟΕ που πραγματοποιήθηκε την επομένη, η πρόταση για ματαίωση των Αγώνων απορρίφθηκε με διαφορά μόλις μιας ψήφου..."

από http://black-tracker.blogspot.gr/2007/07/tlatelolco-vhsrip.html