Δευτέρα 04/06 στις 20:00 - Pride

Pride

Σκηνοθεσία : Matthew Warchus

Έτος : 2014

Διάρκεια : 119' 

Το Pride, ένας ύμνος στην αλληλεγγύη των κινημάτων και την ανθρώπινη φιλία, αναζητά το σημείο τομής της ομοφυλόφιλης περηφάνιας με την ταξική περηφάνια των εργατικών αγώνων.

Η ταινία μιλά για δύο παράλληλους αγώνες της εργατικής τάξης: Πρώτα τον αγώνα των λεσβιών & των γκέι αντρών στη δεκαετία του ‘80 ενάντια στην ομοφοβική προκατάληψη, τη βία στους δρόμους & την τρομαχτική απειλή του HIV-AIDS. Και την άλλη μάχη, αυτή των Βρετανών ανθρακωρύχων να σταματήσουν τη Μάργκαρετ Θάτσερ & την κυβέρνηση και να αποτρέψουν το θάνατο των ορυχείων & του σωματείου τους. 

Ήταν μια εποχή, στην οποία ο Σερ Τζέιμς Άντερτον, τότε αρχηγός της Αστυνομίας της ευρύτερης περιοχής του Μάντσεστερ, έκανε την ομοφοβική δήλωση ότι όσοι υπέφεραν από ΑIDS ζούσαν σε “έναν ανθρώπινο βούρκο, που τον έφτιαξαν οι ίδιοι”. Περιφρονούσε εξίσου τους απεργούς ανθρακωρύχους. Αποκαλούσε τις μαζικές πικετοφορίες & τις διαδηλώσεις ως “τρομοκρατικές πράξεις” & τα σωματεία “βιομηχανικές μαφίες με πολιτικά κίνητρα”. Η Θάτσερ ήξερε ότι χρειαζόταν αντιδραστικούς συμμάχους στην αστυνομία, όπως ο Άντερτον, για να τσακίσει τα βρετανικά εργατικά σωματεία, ξεκινώντας από τους ανθρακωρύχους.

Σε αυτή την ιστορική συγκυρία ο Μαρκ Άστον ήταν ο πρώτος που κατάλαβε τη σύνδεση ανάμεσα σε δύο κοινωνικές ομάδες που δέχονται & οι δύο επίθεση από την τραμπούκο Θάτσερ, τη βάρβαρη κυβέρνησή της & την πειθήνια αντιδραστική αστυνομία της.

Ο Άστον έλεγε στους γκέι ακτιβιστές φίλους του:“Οι κοινότητες των ανθρακωρύχων δέχονται την ίδια τρομοκρατία όπως εμείς, τους κακοποιεί η αστυνομία όπως εμάς. Η μία κοινότητα θα έπρεπε να στέκεται αλληλέγγυα στην άλλη. Δεν είναι λογικό να λες “είμαι γκέι & θα υπερασπιστώ την γκέι κοινότητα, αλλά δε με νοιάζει για τίποτα άλλο”.

Στη μεγαλειώδη εκδήλωση αλληλεγγύης που διοργάνωσε το LGSM του Μαρκ Άστον στο Κάμντεν του Λονδίνου, παρόμοια ανταπάντησε ο εκπρόσωπος σωματείου Ανθρακωρύχων του Dulais: “Φορέσατε την κονκάρδα μας "Κάρβουνο όχι Επίδομα Ανεργίας" (Cole not Dole) και ξέρετε καλά τι θα πει καταστολή, όπως κι εμείς. Τώρα θα φορέσουμε εμείς το δικό σας έμβλημα και θα σας υποστηρίξουμε. Δε θα αλλάξουν όλα σε μια νύχτα, αλλά τώρα 140.000 ανθρακωρύχοι γνωρίζουν ότι υπάρχουν και άλλοι αγώνες και άλλα προβλήματα. Γνωρίζουμε για τους αγώνες των μαύρων, των ομοφυλόφιλων, για τον πυρηνικό αφοπλισμό και ποτέ δε θα είμαστε πια οι ίδιοι”.

LGSM = Λεσβίες και Ομοφυλόφιλοι Υποστηρίζουν τους Ανθρακωρύχους

H LGSM συγκροτήθηκε για να υποστηρίξει τους Βρετανούς ανθρακωρύχους στην απεργία του 1984-85 που κράτησε έναν ολόκληρο χρόνο. Υπήρχαν 11 ομάδες LGSM σε όλη τη Βρετανία, η LGSM του Λονδίνου -με ιδρυτή τον γενικό γραμματέα της κομμουνιστικής νεολαίας Βρετανίας Μαρκ Άστον- ήταν η μεγαλύτερη. Ο Άστον χάθηκε πρόωρα από AIDS σε ηλικία 26 ετών το 1987.

 Το πανό στην πορεία

Αν και “Pits And Perverts" ήταν οι πολιτικοί που έθιξαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, πολλές φορές η κοινότητα με τέτοιους όρους αυτοσαρκάζεται, για να δείξει ότι το πρόβλημα δεν το έχουν οι πολύχρωμοι άνθρωποι, αλλά όσοι δεν αποδέχονται την ίδια την ανθρώπινη φύση όπως είναι.

Η ακλόνητη στήριξη στη Θάτσερ του μιντιάρχη Ρούπερτ Μέρντοχ & της άθλιας φυλλάδας του της Sun, που ξερνούσε εμετούς ομοφοβίας & αντισυνδικαλιστικής προπαγάνδας, έδωσε αυτόν τον πρωτοσέλιδο τίτλο "Λάκκοι - Ανώμαλοι" δηλ. Λαγουμιτζήδες (ανθρακωρύχοι) & Γκέι, σκοπεύοντας να γελοιοποιήσει το κύμα συμπαράστασης στην απεργία από τις λεσβίες & τους ομοφυλόφιλους άντρες.