Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Πέμπτη 02/02: Train de Vie






Σκηνοθέτης: Radu Mihaileanu
Σεναριςογράφος: Radu Mihaileanu
Πρωταγωνιστές: Lionel Abelanski, Rufus, Clement Harari
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία 
Χρονολογία Παραγωγής: 1998





               Το γεγονός ότι οι περισσότεροι θα θεωρούσαν σχήμα οξύμωρο μια κωμωδία για το ολοκαύτωμα δεν αποθάρρυνε τους σκηνοθέτες, από τον Ernst Lubitsch και τον Mel Brooks μέχρι τον Roberto Begnini, από το να προσεγγίσουν με χιούμορ τον απόλυτο τρόμο του 20ου αιώνα. Τώρα, αν αντιλαμβανόμαστε αυτό το χιούμορ σαν αστείο ή αποκρουστικό εξαρτάται από την προσωπική μας ανταπόκριση στο αδιανόητο. 

               Η ιστορία ξεκινά με τον τρελό του χωριού που, έχοντας επιστρέψει από πέρα από το βουνό, φέρνει στους συγχωριανούς του τα ανησυχητικά νέα της τελικής λύσης των Ναζί.  Το train de vie είναι βασισμένο σε μια προφορική εβρα'ι'κή παράδοση, σύμφωνα με την οποία ένας χαζός με ιδιαίτερα ανεπτυγμένο ένστικτο μπορεί να φανεί ανεκτίμητος για την κοινότητα. Όταν ο Schlomo φέρνει τα τρομερά νέα, οι γηραιοί του χωριού τον παίρνουν αμέσως σοβαρά. Με την καθοδήγηση  του ραββίνου η κοινότητα φτιάχνει το δικό της τρένο απέλασης, προκειμένου να διαφύγει στην Παλεστίνη. Η αγορά των βαγονιών του τρένου, η επισκευή της ατμομηχανής που είναι σε άθλια κατάσταση και το ράψιμο των ψεύτικων ναζιστικών στολών δεν παρουσιάζονται ως αξεπέραστα προβλήματα. Όποτε συναντούν ένα πρόβλημα το αντιμετωπίζουν με πνεύμα συνεργασίας και δρώντας έξω από τους καθιερωμένους τους κοινωνικούς ρόλους. Αυτοί με την καλύτερη γερμανική προφορά αναλαμβάνουν να υποδυθούν τους Ναζί που θα ελέγχουν το τρένο. Ο Mordechai επιλέγεται να είναι ο διοικητής, ο οποίος πρέπει να αυτοσχεδιάσει παρουσίαζοντας πειστικές απαντήσεις στην περίπτωση που συναντήσουν αληθινούς Ναζί.
         Το Train de vie είναι ένα τολμηρό και διασκεδαστικά ανατρεπτικό χρονικό που ρίχνει ένα ιδιαίτερο φως σε μια από τις πιο μαύρες εποχές της ιστορίας.





Η ταινία υποτιτλίστηκε από την ομάδα προβολών.



Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

Πέμπτη 26/01: Blindness




Σκηνοθέτης: Fernando Meirelles
Σεναριογράφος: Don McKellar (βιβλίο: Jose Saramago)
Πρωταγωνιστές: Julianne Moore, Mark Ruffalo, Gael Garcia Bernal
Χώρες Παραγωγής: Καναδάς, Βραζιλία, Ιαπωνία
Χρονολογία Παραγωγής: 2008





              Ο ανθρώπινος πολιτισμός απειλείται από ένα ξαφνικό και δηλητηριώδες ξέσπασμα. Καθώς οι άνθρωποι ζουν τις ζωές τους σε μια απροσδιόριστη και ανώνυμη πόλη ( μια έξοχη, ψηφιακά προσαρμοσμένη σύνθεση του Toronto, του Tokyo και του Sao Paulo) αρχίζουν ένας ένας να χάνουν την όρασή τους. Καμία οργανική αιτία δεν μπορεί να εντοπιστεί ως υπαίτια γι' αυτήν την πάθηση, η οποία εκδηλώνεται όχι σα μια κάθοδος στο σκοτάδι, αλλά σα μια λευκή κηλίδα, σαν ο κόσμος να έχει μετατραπεί σε μια κενή σελίδα, μια άδεια οθόνη, μια κηλίδα γάλακτος. 
             Ακολουθεί πανικός και η κυβέρνηση αποφασίζει να θέσει σε καραντίνα όσους έχουν προσβληθεί από τη νόσο σε ένα αχρησιμοποίητο σανατόριο, όπου συνειδητοποιούν μέσα από το δραματικό τους βίωμα όλες τις βαθιές και σκοτεινές αλήθειες για την ανθρώπινη φύση, προς όφελος ενός κοινού, που ενθαρρύνεται να αναρωτηθεί Τι Σημαίνουν Όλα Αυτά. Το πρώτο πράγμα που παρατηρούμε είναι η έλλειψη συμπόνιας που ακολουθεί το αρχικό ξέσπασμα και, στη συνέχεια, όταν οι τυφλοί απομονώνονται, την παρακμή της αυτοσχέδιας κοινωνίας τους, που παλινδρομεί σε μια πρωτόγονη κατάσταση πολέμων ανάμεσα σε φυλές. Βλέπουμε τη λογική σκέψη και το αίσθημα αλληλεγγύης να απειλούνται από ισχυρές παρορμήσεις, όπως το αίσθημα κυριαρχίας και τον ατομικισμό, καθώς και το πώς η καλοσύνη μπορεί να θριαμβεύσει, χρησιμοποιώντας βία και εξαπάτηση.

           Η ταινία επικεντρώνει το ενδιαφέρον της σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων χωρίς όνομα αλλά με θεματική ταυτότητα και μια σαφή αφηγηματική λειτουργία.  Στην αρχική του μορφή ως μυθιστόρημα, το "Blindness" ανήκει σττις σημαντικές αλληγορίες του 20ου αιώνα που χρησιμοποιούν μία φανταστική μαζική καταστροφή σαν εργαστήρι πειραματισμού για έναν ηθικό αναστοχασμό. Άλλα αξιοπρόσεκτα παραδείγματα, προερχόμενα από τον κύκλο συγγραφέων που έχουν κερδίσει βραβεία νόμπελ, είναι το "Η πανούκλα" του Albert Camus και το "Lord of the Flies" του William Golding.
           Ο Meirelles (ένας βραζιλιάνος σκηνοθέτης στου οποίου τις δουλειές συγκαταλέγονται η "Πόλη του Θεού" και ο "Επίμονος Κηπουρός") φαίνεται να απασχολείται υπερβολικά με τη σύλληψη των εικόνων, προσπαθώντας να χειριστεί το φως, το χρώμα και τη σύνθεση σε βάρος πολλές φορές της συναισθηματικής και αφηγηματικής σαφήνειας. Εδώ ο ίδιος διασκεδάζει με το παράδοξο του να προσπαθεί να μεταδώσει μέσω ενός οπτικού μέσου την εμπειρία της τυφλότητας. Εξερευνά ακόμη τόσο τις κωμικές όσο και τις τρομακτικές πλευρές της κατάστασής τους, παρεμβάλλοντας στις σκηνές τρόμου και σκληρότητας στιγμές αδυσώπητα κωμικές.


Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Πέμπτη 19/01: Οικογένεια Μαθουσάλα (Maratonci trce pocasni krug)






Σκηνοθεσία: Slobodan Sijan
Σενάριο: Dusan Kovacevic
Πρωταγωνιστές: Bogdan Diklic, Danilo 'Bata' Stojkovic, Pavle Vujisic
Χώρα Παραγωγής: Γιουγκοσλαβία
Χρονολογία Παραγωγής: 1982





Η οικογένεια Μαθουσάλα ήταν το πρώτο σενάριο που έγραψε ο 23άχρονος τότε Dusan Kovacevic. 
             Η δράση τοποθετείται στη δεκαετία του '30, σε μια απομονωμένη μικρή πόλη της Σερβίας, στην οποία η οικογένεια έχει την επιχείρησή της, ένα γραφείο τελετών. Συναντάμε έξι γενιές της οικογένειας Topalovic, όπου ο καθένας από αυτούς χτυπάει ανηλεώς και τραμπουκίζει το γιο του. Η ταινία επικεντρώνεται στο νεότερο μέλος της οικογένειας, τον ψηλό και όχι τόσο ευφυή Mirko. Ο Mirko είναι παθιασμένος με τις ταινίες και την Cristina, η οποία παίζει πιάνο στον τοπικό κινηματογράφο και είναι κόρη του μαφιόζου Billy Python, που προμηθεύει την επιχείρηση των Topalovic με χρησιμοποιημένα φέρετρα που η συμμορία του ξεθάβει και αδειάζει. Αλλά το αφεντικό της μαφίας τον χρησιμοποιεί για να καταστρέψει τους ανταγωνιστές του, οι οποίοι δεν είναι άλλοι από τους ίδιους τους Topalovic. Αυτό είναι το πιο σύντομο σενάριο μιας απίστευτα καλής ταινίας.
               Η ταινία είναι σκοτεινή και γίνεται πιο σκοτεινή στη συνέχεια. Ο δεσμός με ό,τι έγινε στη Σερβία λίγα μόνο χρόνια αργότερα ανεβάζει την ταινία σε άλλο επίπεδο.



Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Εκδήλωση με προβολές μικρού μήκους από τη Συνέλευση Βάσης Τεχνικών Κιν/φου & Τηλεόρασης

Η συνέλευση βάσης τεχνικών κινηματογράφου & τηλεόρασης διοργανώνει στις 14/1/12 στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης & ώρα 19:00 εκδήλωση με προβολές ταινιών μικρού μήκους & πάρτυ.

Θα προβληθούν οι ταινίες:

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΑΝΕΣΤΗ του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ [2011]
ΑΝΩΝΥΜΟΣ των ΔΙΑΚΟΠΤΩΝ [2010]
ΛΑΘΟΣ ΑΙΩΝΑΣ του ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΝΙΖΗΡΗ [2000]
Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ, Ο ΛΕΝΙΝ ΚΑΙ Ο ΦΡΕΝΤΥ της ΡΗΝΙΩΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗ [2011]
ALIMENTARE του ΠΑΥΛΟΥ ΜΑΥΡΙΚΙΔΗ [1995]
FOR...THE HEIGHT AND THE VIEW του ΘΟΔΩΡΗ ΚΑΖΗ [2011]
ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΜΟΝΟ της ΓΙΩΤΑΣ ΚΑΡΑΤΖΕΤΖΟΥ [2011]
ΑΜΠΑΡΙΖΑ ΓΙΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗ της ΕΛΕΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ [2011]
ΓΑΛΑ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΙΠΣΙΔΗ [2008]

καθώς και το ΣΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ, μικρού μήκους ντοκιμαντέρ των ΔΙΑΚΟΠΤΩΝ, για τον αγώνα των εργατών της Χαλυβουργίας.


Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Πέμπτη 12/01: Made in Britain





Σκηνοθεσία: Alan Clarke
Σενάριο: David Leland
Πρωταγωνιστές: Tim Roth, Vass Anderson, Madelenine Athansi
Χώρα Παραγωγής: Αγγλία
Χρονολογία Παραγωγής: 1982




            Πίσω, στη δεκαετία του '70, γινόταν, υπό την αιγίδα της κυβέρνησης, μια προσπάθεια ενίσχυσης της βρετανικής οικονομίας μπροστά στον όλο και αυξανόμενο αριθμό φτηνών εισαγώμενων προϊόντων, δίνοντας μια πατριωτική προέκταση στις βρετανικές καταναλωτικές συνήθειες. Αυτοκόλλητα με logo όπως "Υποστηρίζω τη Βρετανία", μπορούσες να βρεις σε όλη τη χώρα, καθώς και ετικέτες στο στυλ της βρετανικής σημαίας, που κοσμούσαν κάθε λογής προϊόντα της τοπικής παραγωγής. η Punk γενιά απέρριψε την όλη ιδέα της κυριαρχίας. Συνήθιζαν να φορούν κουρελιασμένες εκδοχές της σημαίας ως ενδειξη της απόρριψης των υποτιθέμενων αξιών των οποίων πρέσβευε. Συν τοις άλλοις, η σημαία ήταν για την άκρα δεξιά ένα θρησκοληπτικό σύμβολο του πατριωτισμού τους ενάντια σε ό,τι θεωρούνταν "μη βρετανικό". Μέσα σ' αυτό το κλίμα δημιουργήθηκε το Made in Britain, ένα από τα τέσσερα τηλεοπτικά μέρη, που γράφτηκαν από τον Leland, κάτω από το γενικό θέμα "ιστορίες από το σχολείο" και αναφέρονται στην εκπαίδευση. Από τα τέσσερα αυτό ήταν χωρίς αμφιβολία το πιο αμφιλεγόμενο. Σκηνοθετημένο επίσης από τον Alan Clarke, έγινε η πιο συναρπαστική τηλεοπτική δουλειά της χρονιάς.
              Η ταινία επικεντρώνεται στον έφηβο Trevor, ένα βίαιο, ρατσιστή skinhead με ένα τατουάζ με τη σβάστικα στο μέτωπό του. Δεν είναι μέρος μιας συμμορίας ή μιας κλίκας, είναι ένα εντελώς αποξενωμένο υποκείμενο, που θεωρεί τον εαυτό του μέρος ενός κινήματος. Δεν θα ήταν αρκετό να πούμε ότι ο Tim Roth είναι άκρως πειστικός ως προς το ρόλο του. Ο Trevor ενεργεί, αλλά ο Roth δεν υποδύεται τον Trevor, ο Roth, όσο διαρκεί η ταινία, ΕΙΝΑΙ ο Trevor.
              Παρόλο που ο κεντρικός χαρακτήρας είναι τόσο δυναμικός και καλά ερμηνευμένος, οι υποστηρικτικοί ρόλοι δεν επισκιάζονται από αυτόν, παρά αλληλεπιδρούν μαζί του αρμονικά. Ο Leland δε διαλέγει πλευρές, και αν το προσωπικό του Κέντρου Αξιολόγησης και ο Harry, ένας πολυπαθής κοινωνικόςλειτουργός, φαίνονται καλοπροαίρετοι αλλά και οξύθυμοι είναι επειδή προσπαθούν πραγματικά να βοηθήσουν αλλά δεν ξέρουν πως να αντιμετωπίσουν τον Trevor. Η απογοήτευσή τους δεν προκαλείται από την έλλειψη ανοχής τους αλλά από το ότι κάθε μέρα έχουν να αντιμετωπίσουν δύσκολους πελάτες, από τους οποίους ο Trevor είναι αναμφίβολα ο πιο προβληματικός, εν μέρει επειδή αρνείται να συμμορφωθεί με το στερεότυπό τους (και δικό μας) ενός εκτός ελέγχου χούλιγκαν. Ο μόνος ενήλικας με τον οποίο επικοινωνεί ο Trevor (παρόλο που αργότερα τον απορρίπτει θυμωμένα και αυτόν και τα κηρύγματά του) είναι ο επιστάτης του Κέντρου Αξιολόγησης ο οποίος, σε μια όμορφα γραμμένη και καλοερμηνευμένη σκηνή, εξηγεί στον Trevor τις ευκαιρίες που έχει πετάξει και τις μελλοντικές του επιλογές.
        Χρησιμοποιώντας απέριττες σκηνές, αυτή η ταινία είναι ένα μεγαλειώδες πάντρεμα σεναρίου, ερμηνείας και σκηνοθεσίας. 
        Αν έχετε δει τον Tim Roth σε άλλες ταινίες και σέβεστε τις ικανότητές του, το χρωστάτε στον εαυτό σας να δείτε αυτή την ταινία.
          

πηγές: http://www.imdb.com
           http://dvdoutsider.co.uk/