Τρίτη 10 Μαΐου 2011

Παρασκευη 13/5 : Να είσαι εκεί κύριε Τσανς


Πρωτότυπος τίτλος: Βeing there
Ετος: 1979    Είδος: Σαρκαστική, πολιτική, κοµεντί
Σκηνοθεσία: Χαλ Ασµπι    Σενάριο: Γιέρζι Κοζίνσκι (από το µυθιστόρηµά του «Βeing there) και uncredited Ρόµπερτ Τζόουνς
Cast: Πίτερ Σέλερς, Σίρλεϊ ΜακΛέιν, Μέλβιν Ντάγκλας, Τζακ Γουόρντεν, Ρίτσαρντ Μπέιζχαρτ
Μουσική: Τζόνι Μάντελ   Φωτογραφία: Κάλεµπ Ντετσάνελ
Διάρκεια: 130΄     Χώρα: ΗΠΑ


«Να είσαι εκεί κύριε Τσανς»
Οσα είπε ο Χαλ Ασµπι στο «Βeing there» και όσα ακόµα περισσότερα είπε ο ακούνητος και πανηλίθιος Τσανς Γκάρντνερ, τουτέστιν ο Πίτερ Σέλερς, δεν µπόρεσε να τα εκφράσει ο Ρόµπερτ Ζεµέκις στην πασίγνωστη και πολυβραβευµένη, µε έξι Οσκαρ, τσιχλόφουσκα «Forrest Gump». Ο θρίαµβος µιας µικρής ταινίας από τον θρίαµβο µιας γιγαντιαίας βλακείας!

Το στόρι υπόδειγµα µοναδικό. Γραµµένο από τον Πολωνό Γιέρζι Κοζίνσκι (1933-1991). Ο οποίος, µάλιστα, στους «Κόκκινους» (Reds, 1981) του Γουόρεν Μπίτι υποδύεται τον µεγαλοµπολσεβίκο Γκριγκόρι Ζινόβιεφ (1883) που τον Αύγουστο του 1936 εκτελέστηκε µε εντολή του συντρόφου Στάλιν.

Ο Chance, λοιπόν. Ενας απλός, αναλφάβητος, µε ακατοίκητο βλέµµα κηπουρός. Με πέντε ταυτόχρονα χαρακτηριστικά.

Οπως άλλωστε εξηγούν τη λέξη Chance τα αγγλοελληνικά λεξικά: σύµπτωση, συγκυρία, πιθανότητα, ευκαιρία, τυχαία (by chance). Κηπουρός στην οικία ενός γέρου, εγκατεστηµένη στην Washington D.C. Μοναδική συντροφιά του Τσανς η ΤV. Από τον κήπο µε τα φυτά, στο χαζοκούτι µε τα ζωντανά «ζαρζαβατικά». Το Αmerica ο απέραντος λαχανόκηπος του Western Civilisation. Ετσι, κουτί το σπίτι. Κονσερβοκούτι το κρεβάτι. 
 

Κουτί ο κήπος. Από ένα κουτί η επικοινωνία, η µόρφωση και η δική του καθηµερινή ψυχαγωγία. Ετσι, µε το σφουγγάρι ενός µικρού παιδιού αφοµοιώνει κάθε κοινοτοπία, κάθε σοβαροφανή κουτουράδα, κάθε διαφηµιστικό µήνυµα. Ω, τι κουτί, κουτοί!

Εντελώς συγκυριακά, πάπαλα το αφεντικό του κυρίου Τσανς. Οµως by chance πέφτει πάνω στο ευυπόληπτο ζεύγος του κυρίου Μπέντζαµιν και της κυρίας Ιβ Ραντ. Ο σύζυγος, ο Μπεν, τυχαίνει να είναι κολλητός και µυστικοσύµβουλος του Μπόµπι, του προέδρου των ΗΠΑ. Συµπτωµατικό κι αυτό. Εντός λοιπόν της λιµουζίνας, αυτό το αµίλητο φυτό, από καιρού εις καιρόν ανοίγει το στόµα του και εκτοξεύει κάτι κοινοτοπίες και σοβαροφανείς κουτουράδες, copy paste των συνθηµάτων και των πάσης φύσεως διαφηµιστικών µηνυµάτων. Οπως, «πράσινη ανάπτυξη», «εµπιστοσύνη», «αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτει». Οπως «Η χώρα ένα απέραντο τρελοκοµείο» (από τον µακαρίτη έλληνα εθνάρχη αυτό).


Αυτό ήταν. Οι επιβάτες αυτού πολυτελούς «κουτιού», της λιµουζίνας ντε, εκλαµβάνουν τις µαλακίες του Τσανς ως πολιτικές σοφίες. Κι έτσι ο Τσανς πάλι by chance και πάλι λόγω απέραντης και απροσµέτρητης βλακείας που έχει εγκατασταθεί ακόµα και στους τοίχους του Λευκού Οίκου, αναγορεύεται σε εξ απορρήτων του εξ απορρήτων του προέδρου των ΗΠΑ. Κι όπως µε τις µέντιουµ και τις καφετζούδες, έτσι και µε τον κλειστό κύκλο της Ουάσιγκτον DC. Ολοι, µα όλοι προστρέχουν εκλιπαρώντας λίγα ψίχουλα µεγαλοφυΐας απ
αυτό το συµπαθέστατο, µοναχικό, θλιβερό, αναλφάβητο και ζωντανό «φυτό». What is your name Μr. Chance? Εκείνος, αντί για το επίθετό του, που δεν γνωρίζει, πετάει την ιδιότητά του.

Δηλαδή Gardener. Κηπουρός. Κι εκείνοι το «διαβάζουν» ως Gardner. Ετσι, ο Τσανς Γκάρντνερ καταλήγει σε talk of the town και υποψήφιος πρόεδρο των Ηνωµένων Πολιτειών! 


Το Colpo Grosso του µακαρίτη Χαλ Ασµπι (1929-1988) πέφτει σαν ηχηρή καρπαζιά στον εγκέφαλο του Ρόµπερτ Ζεµέκις και του «Forrest Gump». Αντί δηλαδή να επιλέξει τον εύκολο δρόµο της µπαλαφάρας, να δείχνει και να φωνάζει πως αυτό που βλέπουµε µπροστά µας είναι αστείο και εποµένως πρέπει να γελάσουµε βροντωδώς, εκείνος ακολουθεί το ανάποδο ακριβώς. Δηλαδή διαχειρίζεται την ηλιθιότητα, τη χαζοµάρα και την ανοησία µε υποδειγµατική σοβαρότητα. Απ αυτή την κόντρα προκύπτει χαρµάνι εξαιρετικό. Και απ αυτό το χαρµάνι προκύπτει κάτι το εντελώς ρεαλιστικό. Πώς δηλαδή όλοι εµείς, οι πολίτες, οι ψηφοφόροι και πελάτες του τηλεοπτικού λαχανόκηπου, καταβροχθίζουµε τόνους µακακίας µε το στόµα ανοικτό. Τουτέστιν, µ ένα σµπάρο τρία τρυγόνια: Και την πολιτική. Και την τηλεόραση. Και τον θεατή. Ολοι, µα όλοι «κηπουροί». Καταλάβαµε εµείς τα κωθώνια;

Αµφιβάλλω. Γιατί, όπως έλεγε και ο αείµνηστος Αϊνστάιν «Το Σύµπαν µπορεί κάπου να τελειώνει. Η ανθρώπινη βλακεία πουθενά»!


ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου