Miss Violence
Σκηνοθεσία:Αλέξανδρος Αβρανάς
Έτος: 2013
Διάρκεια: 99'
Ταινία για τη βία στην οικογένεια -μικρογραφία κοινωνίας- και την καταστροφικότητα της τυραννίας-υποταγής.
Ω! Δεσποινίς μου Ουτοπία, δεν έχει εδώ άλλες καρδιές να κάψεις
"Αθήνα 2013. Κάπου κοντά στο κέντρο της πόλης. Χρωματιστές πολυκατοικίες δημιουργούν έναν γκρίζο κόσμο. Η ησυχία μιας αφόρητης καθημερινής ρουτίνας διακόπτεται από την αυτοκτονία ενός 11χρονου κοριτσιού. Τι είναι αυτό που οδηγεί ένα παιδί στην απόφαση ότι δε θέλει πια να ζει; Και γιατί κανείς - γειτονιά, σχολείο - δε γνώριζε τι συνέβαινε; Το κορίτσι αυτό, σαν σύμβολο πολλών σημερινών παιδιών που αναγκάζονται να υποταχθούν στους κανόνες μιας σκληρής κοινωνίας χωρίς ελπίδα, απογυμνώνει και αποκαλύπτει κάθε μορφή δυνατής εκμετάλλευσης και χειρισμού που πραγματοποιείται σε ένα σύστημα, το οποίο κάποιοι ακόμη αποκαλούν οικογένεια. Ο Πατέρας, ως αρχηγός, διατάζει και ορίζει τη λειτουργία της οικογένειας μέσα από τρόπους που δε διαφέρουν πολύ από το χειρισμό της κοινωνίας. Τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας είναι θύματα. Δεν μπορούν πλέον να λειτουργήσουν με άλλους κανόνες, παρά μόνο με αυτούς με τους οποίους έχουν ανατραφεί"
Αλέξανδρος Αβρανάς
Κατόπιν εορτής όλοι δηλώνουν συγκλονισμένοι!
Η κακοποίηση ως εξουσιαστικό εργαλείο της πατριαρχικής κοινωνίας τιμωρεί, θίγει την αξιοπρέπεια, υποβιβάζει, μεταχειρίζεται τα καταπιεσμένα έμφυλα υποκείμενα. Η ψυχολογική κακοποίηση δρα υπόκωφα καθημερινά παραμερίζοντας τις επιθυμίες και ανάγκες που εκφράζει το άτομο, εξευτελίζοντας και ματαιώνοντας το φύλο. Σε κάθε περίπτωση η ψυχολογική κακοποίηση είναι εξίσου επιζήμια με τη σεξουαλική & σωματική. Επειδή οι κανόνες "εγγράφονται" στην πιο τρυφερή ηλικία από τους γονείς στο περιβάλλον που νιώθει ασφάλεια το παιδί, γίνονται κατευθυντήριοι. Συμπερασματικά, επιβεβαιώνει - υπενθυμίζει τους ρόλους και επανεντάσσει όποιον/α παρεκκλίνει. Στη μεγάλη εικόνα οι θύτες λειτουργούν βοηθητικά στην αναπαραγωγή υπηκόων χρήσιμων στην εύρυθμη λειτουργία ενός κράτους.
Βασικό μουσικό μοτίβο της ταινίας το "Dance Me to the End of Love" του Leonard Cohen. Λέει ο Leonard Cohen για το τραγούδι «Μάθαμε πως κουαρτέτα βιολιών απ' τους κρατούμενους έπαιζαν αναγκαστικά στα κρεματόρια. Το "Χόρεψέ με μ' ένα καιόμενο βιολί" είναι ακριβώς αυτό το καταβρόχθισμα της ζωής, το τέλος της και το πάθος αυτής της στιγμής». Θα το βρούμε μπροστά μας αυτό το "καταβρόχθισμα της ζωής", αν συνεχίσουμε να θεωρούμε κανονική υπόθεση την όποια φρίκη.
Trailer :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου