Δευτέρα 26/02 στις 20:00 : Δύο Ημέρες, Μία νύχτα

Δυο Ημέρες, Μια Νύχτα (2014) 95'

Ζαν-Πιέρ & Λικ Νταρντέν

Κοινωνικός κανιβαλισμός & καθεστώς επισφάλειας.

«Ήταν πολύ σημαντικό για εμάς, να παρουσιάσουμε έναν άνθρωπο, που περιθωριοποιήθηκε, γιατί θεωρήθηκε αδύναμος. Η ταινία εξυμνεί τον «μη αποδοτικό» χαρακτήρα που βρίσκει τη δύναμη και το θάρρος να παλέψει μαζί με τον άνθρωπο του. Το γενικό πλαίσιο της ταινίας είναι η εμμονή με την αποδοτικότητα και ο βίαιος ανταγωνισμός μεταξύ συνεργατών, όχι μόνο στο Βέλγιο αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο» Ζαν-Πιέρ Νταρντέν

Η Σάντρα, είναι μια εργαζόμενη σε εργοστάσιο μητέρα, η οποία επιστρέφει από άδεια λόγω προβλημάτων κατάθλιψης.

Μέσα σε ένα Σ/Κ, που έχει στη διάθεσή της, πρέπει να πείσει 9 από 16 συναδέλφους της να αλλάξουν γνώμη και να αποποιηθούν το μπόνους των 1000€, όρο που έχει θέσει η διεύθυνση, ώστε να μη χάσει εκείνη τη δουλειά της.

{Στο διάστημα της απουσίας της είδε πως η "δουλειά βγαίνει και με 16 - έναν εργάτη λιγότερο δηλαδή", καθώς η "εντατικοποίηση της παραγωγής", "η αυξημένη αποδοτικότητα των εργατών" και η "συμπίεση του κόστους" είναι θεμέλιοι λίθοι του καπιταλιστικού μηχανισμού}

Μέσα από αυτή τη σχετικά απλοϊκή πλοκή, αποκρυσταλλώνεται η θέση της εργοδοσίας την περίοδο κρίσης του καπιταλισμού, που εκδηλώνεται με τον πιο αντιδραστικό τρόπο, επιδιώκοντας ουσιαστικά τη διαμόρφωση ενός πειθήνιου και ευέλικτου εργαζόμενου, που θα έχει ενσωματώσει τη λογική του ατομικού δρόμου και του κανιβαλισμού. 

 

Καθώς η Σάντρα επισκέπτεται τους συναδέλφους της, βλέπουμε σταδιακά ένα φάσμα αντιδράσεων μέσα από μια συζήτηση που εξελίσσεται σχεδόν με τον ίδιο τρόπο, υποδηλώνοντας τα διαφορετικά επίπεδα συνείδησης που επικρατούν στη σύγχρονη εργατική τάξη. Άλλοι θα δεχτούν αμέσως, άλλοι θα αρνηθούν πεισματικά, άλλοι θα ταλαντευτούν.

Εντέλει, η Σάντρα εκφράζει την αντίσταση που μπορεί και πρέπει να προβάλλει (έστω και μειοψηφικά) ο εργαζόμενος απέναντι στις σαρωτικές αλλαγές που επιδιώκει το κεφάλαιο, ελπίζοντας ότι στο δόγμα του "όλα ή τίποτα" θα περισώσει την εργατική συνείδηση με αξιοπρέπεια και εντιμότητα. Στα μάτια μας, με τη σκληρή αποφάση της εξωραΐζεται από το ήθος και την ακεραιότητα που επιδεικνύει. Από την άλλη οι μισοί εργαζόμενοι δικαιολογούν χωρίς κόμπλεξ και με ελάχιστες ή μηδαμινές τύψεις την επιλογή τους, προκειμένου να υπερασπιστούν το ατομικό τους συμφέρον, τον ακρογωνιαίο λίθο του καπιταλιστικού μοντέλου ανάπτυξης.