«Παρουσιάζω τον κόσμο με ένα διαφορετικό βλέμμα, από ό,τι μας έμαθαν στο σχολείο ή στο στρατό. Πιστεύω πως ο καθένας έχει δικαίωμα να βλέπει την κοινωνία με το δικό του βλέμμα. Προσωπικά με ενδιαφέρει περισσότερο ο Διάβολος παρά ο Θεός»
Ηλίας Πετρόπουλος
Πνεύμα ανήσυχο και ερευνητικό, πολέμιος των ακαδημαϊκών και του κατεστημένου, ο Πετρόπουλος ήταν ο πρώτος λαογράφος στην Ελλάδα, που ασχολήθηκε με το περιθώριο και κατέγραψε πρόσωπα και πράγματα περιφρονημένα από την επίσημη ιστορία της χώρας του.
Ο φακός μας τον συναντάει στο γραφείο του στο Παρίσι όπου έζησε, αυτοεξόριστος, τα τελευταία τριάντα χρόνια, όταν απογοητευμένος από την πολιτική της πατρίδας του και κουρασμένος από τις αλλεπάλληλες καταδιώξεις και φυλακίσεις, αποφασίζει να εγκαταλείψει την Ελλάδα.
Σε αυτή την τελευταία του συνέντευξη- μερικούς μήνες μετά πέθανε από καρκίνο- ο Πετρόπουλος μα ταξιδεύει σε άγνωστα τοπία της παράδοσης και της ελληνικότητας μας και μας γνωρίζει με όλους αυτούς τους ανθρώπους του κοινωνικού υπογείου, που κυριάρχησαν στα βιβλία του.
Ρεμπέτες, αλήτες, μάγκες, πουτάνες και πούστηδες, φυλακισμένοι, άνθρωποι βασανισμένοι και καταδιωκόμενοι από τον κοινωνικό τους περίγυρο συναντιούνται μπροστά στον φακό μας, όπως κάποτε συναντήθηκαν στα βιβλία του.
Καθώς η κάμερα ακολουθεί τις ίσιες υπόγειες διαδρομές με τον συγγραφέα, αποκαλύπτεται η πολύπλοκη προσωπικότητα του Πετρόπουλου, που ακόμα και όταν έφυγε στο Παρίσι, δεν σταμάτησε ούτε για μια στιγμή να δουλεύει παθιασμένα, να συλλέγει στοιχεία για τα βιβλία του και να ανατρέπει καταστημένες αξίες και θέσεις.
Άλλωστε ο ίδιος, ακόμα και μετά τον θάνατό του, έδειξε σε όλους μας, ότι παρέμεινε ένας αμετανόητος αναρχικός ιδεολόγος και ένας από τους τελευταίους ρομαντικούς του αιώνα μας.
Ο φακός μας τον συναντάει στο γραφείο του στο Παρίσι όπου έζησε, αυτοεξόριστος, τα τελευταία τριάντα χρόνια, όταν απογοητευμένος από την πολιτική της πατρίδας του και κουρασμένος από τις αλλεπάλληλες καταδιώξεις και φυλακίσεις, αποφασίζει να εγκαταλείψει την Ελλάδα.
Σε αυτή την τελευταία του συνέντευξη- μερικούς μήνες μετά πέθανε από καρκίνο- ο Πετρόπουλος μα ταξιδεύει σε άγνωστα τοπία της παράδοσης και της ελληνικότητας μας και μας γνωρίζει με όλους αυτούς τους ανθρώπους του κοινωνικού υπογείου, που κυριάρχησαν στα βιβλία του.
Ρεμπέτες, αλήτες, μάγκες, πουτάνες και πούστηδες, φυλακισμένοι, άνθρωποι βασανισμένοι και καταδιωκόμενοι από τον κοινωνικό τους περίγυρο συναντιούνται μπροστά στον φακό μας, όπως κάποτε συναντήθηκαν στα βιβλία του.
Καθώς η κάμερα ακολουθεί τις ίσιες υπόγειες διαδρομές με τον συγγραφέα, αποκαλύπτεται η πολύπλοκη προσωπικότητα του Πετρόπουλου, που ακόμα και όταν έφυγε στο Παρίσι, δεν σταμάτησε ούτε για μια στιγμή να δουλεύει παθιασμένα, να συλλέγει στοιχεία για τα βιβλία του και να ανατρέπει καταστημένες αξίες και θέσεις.
Άλλωστε ο ίδιος, ακόμα και μετά τον θάνατό του, έδειξε σε όλους μας, ότι παρέμεινε ένας αμετανόητος αναρχικός ιδεολόγος και ένας από τους τελευταίους ρομαντικούς του αιώνα μας.
(από την παρουσίαση της δημιουργού)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου